Την κατανόησή σας για τυχον ελλείψεις ή λάθη απο μέρους μου .
Η ανάγκη να μοιραστω με κάποιους τις σκέψεις μου με οδήγησαν σε αυτή την ιστοσελίδα και κάποια ξεχωριστή & πολύ σημαντική ψυχούλα στη ζωή μου η οποία αν και μικρότερη μου κατα πολύ μου έδειξε ότι μπορεις έστω και ετσι να μιλάς και να εξωτερικεύεις τις απόψεις σου.
Κ είναι μερικές φορές τόσα πολλά αυτά που θες να πεις που έρχονται ανάκατα να σε παρασύρουν και στο τέλος να μη μπορεις κ εσυ η ιδια να τα βάλεις σε μια λογική σειρά .
Βλέπετε πλέον ειναι αποδεδειγμένο οτι πραγματικά τιποτε δεν γινεται τυχαία πιστεψτε με απολύτως τιποτε . Ολα, είναι από τη στιγμή που θα αντικρύσουμε το πρωτο φως της ζωής μας, γραμμένα . Απλά, κανεις μας δεν ξέρει τα γραμματα της ζωης μας αν ειναι από ασήμι ,χρυσό ή απλά μουντζούρες που εμεις πρεπει στην πορεια μας να μπορεσουμε να τις καθαρισουμε ετσι ωστε να φανουν και τα δικα μας γραμματακια , οπως ολων των αλλων.
Ηταν 12.10 ωρα μεσημεριού κάπου στην Αλεξάνδρεια 19 Μαρτιου που ξαπλωμένη στο κρεβατι ενος ιατρου μου ανακοινώθηκε ή μαλλον που κατάλαβα από μόνη μου όπως ολα τα στοιχεια έδειχναν ότι πέρασα εκείνο το οριακό σύνορο και ξαφνικά έγινα καρκινοπαθης ....
Το μόνο που θυμάμαι απόλυτα όμως από εκεινη την ημέρα είναι ότι έλεγα συνέχεια ¨" Πλάκα μου κάνεις .... δεν ειναι δυνατον ....πλακα μου κάνεις ..." και όλο αυτό το έλεγα στον Παντοκράτωρά μας εκεί πάνω που έχει για όλους μας κάτι ξεχωριστό .....
Και να φανταστειται πίστευα ότι είχα πολύ καλή σχέση μαζί του ανοιχτο δίαυλο το έλεγα εγω.....
Σκέψεις λοιπον σκέψεις συνεχόμενες αστραπη να περναν μπροστά από τα μάτια μου .... μα έχω τόσα πολλά ακόμη να κάνω ... και οι μικρές μου ?? Διδυμα κοριτσάκια στα 12 που θα μεινουν??? γνωρισαν απο μένα την απόλυτη ανευ όρων αγάπη ...ποιος θα τις αγαπάει τώρα .?
Θυμός , τόσο έντονος θυμος πολυ μεγάλος θυμός δεν μπορούσα να πιστεψω οτι ολο αυτο αφορούσε εμένα ... μιλούσα σε μένα λες και απευθυνόμουν σε κάποιον τρίτο ... σαν να με ειχα απέναντι και μου έλεγα διάφορα .... σκέψεις κ συναισθήματα τόσο δυνατά που αναγκάστηκα να παρω το αυτοκίνητο και να πάω κάπου εξω από την Αλεξάνδρεια κάπου σ΄ένα χωράφι . Ηθελα μόνο να τσιρίξω να ουρλιάξω και να απευθυνθώ στον Κύριο μας να του πω ότι θέλω και έχω να δώσω ακόμη τοσα πολλα στις μικρες μου .... να τις ζήσω ήθελα τόσο απλά να τις ζήσω . Κατά παράξενο τρόπο ηταν μόνο οι δίδυμες μέσα στο μυαλό μου .... μονο αυτές κανείς αλλος .Εβλεπα την εικόνα ακριβως της γέννησής τους τότε που τις έβγαζε μία μία ο γιατρός από μέσα μου και Θεέ μου ήταν πιστέψτε με τα πιο ομορφα πλάσματα που είχα δει ... δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ηταν δικές μου .... έβλεπα στιγμές από τα πρωτα τους λογάκια τα πρωτα τους τραγουδάκια εικόνες μόνο δικές τους από την μέχρι τώρα πορεια της ζωής τους Μονο τις μικρες μου σκεφτόμουν κ τοτε έσπασα .... ξαφνικά αισθάνθηκα το πουκάμισό μου να ειναι μουσκεμα και κατάλαβα ότι τα μάτια μου ειχαν γινει χείμαρος και τοση ώρα έτρεχαν τα δάκρυά μου χωρις λυγμους χωρις φωνες μονο με τη σκέψη ξανα και ξανα ποιος θα τις αγαπάει τώρα οπως εγω ? ποιος θα τις καληνυχτιζει ακόμη και τωρα με τραγουδια και χαδάκια .......
Τόσο απλά από τη μια στιγμή στην άλλη έρχεται ένας άνεμος και ισοπεδώνει τα πάντα στη ζωή μας . Οφείλουμε όμως, τουλάχιστον εμεις ,που έχουμε κάποιους πίσω μας που λατρευουμε, να βρούμε τη δύναμη να σηκωθούμε και να πορευτούμε στο υπόλοιπο της συνέχειας πουμας έχει απομείνει της ζωής μας ορκισμένοι πλέον θα δώσουμε μόνο χαρά σ'αυτούς που αγαπάμε .Δεν χωράει λυπη μέσα σε όλο αυτό πιστέψτε με τουλάχιστον όχι σ'εμένα ..... εβαλα στοίχημα με την αλλη πλευρά ότι πρωτα θα δωσω αυτά που θέλω με το έτσι θέλω , στις μικρες μου και υστερα μπορει να'ρθει και να με πάρει για να ταξιδέψουμε στην άλλη διάσταση που δεν χανόμαστε απλά πιστευω οτι δεν βλεπόμαστε .
Αυτό χρειαζεται μόνο ,δύναμη και ένα πλατυ χαμόγελο για να ξορκίσουμε και ν'αντιμετωπίσουμε τις πολύ δύσκολες μέρες που προσπαθουν με τον τροπο τρους να μας τσακίσουν .
Δοξα το Παντοδυναμο λοιπον είμαι ακόμη όρθια και σκοπεύω να παραμείνω έτσι για να μπορώ κάθε πρωι ξυπνώντας ν'αντικρίζω τα μουτρακια τους και να μου λένε "καλημέρα μανουλίτσα ...."
